karać się

См. также в других словарях:

• karać się – ukarać się — {{/stl 13}}{{stl 33}} wyznaczyć sobie karę, wymierzać sobie samemu karę :{{/stl 33}}{{stl 10}}Ukarał się sam, bo sumienie nie dawało mu spokoju. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• karać — ndk IX, karzę, karzesz, karz, karaćał, karaćany «skazywać na karę, wymierzać karę» Karać kogoś za występek, za zbrodnię. Karać naganą, grzywną, wygnaniem, więzieniem, śmiercią. karać się strona zwrotna czas. karać Karze się za własne winy …   Słownik języka polskiego

• ukarać (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}karać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• karanie — ↨ karanie się n I rzecz. od karać (się) …   Słownik języka polskiego

• stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi …   Słownik języka polskiego

• New Yardbirds — Led Zeppelin Gründung 1968 Auflösung 4. Dezember 1980 Wiedervereinigung 2007 Genre Hard Rock, Bluesrock …   Deutsch Wikipedia

• Stehlen — 1. Alles stiehlt ein Dieb, nur nicht die Lieb . 2. Aenmôl gestohlen ist immer verlôren. (Waldeck.) – Curtze, 365, 626. 3. Aet es bässer ställe als anzêge. (Düren.) – Firmenich, I, 484, 113. 4. Bei uns stiehlt alles, sagte der Russe. Ein… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

• gardło — n III, Ms. gardłodle; lm D. gardłodeł 1. «wspólny odcinek przewodu pokarmowego i oddechowego między przełykiem a jamą ustną, znajdujący się w przedniej części szyi; także przednia część szyi; gardziel» Ból, zapalenie gardła. Chorować na gardło.… …   Słownik języka polskiego

• pięść — 1. pot. Coś pasuje jak pięść do nosa, do oka «coś do czegoś w ogóle nie pasuje»: (...) wstąpiłem więc do samoobsługowego baru, mieszczącego się w góralskiej chacie, która do naszego krajobrazu pasowała jak pięść do nosa. M. Bielecki, Dziewczyna.… …   Słownik frazeologiczny

• areszt — m IV, D. u, Ms. aresztszcie; lm M. y 1. «pozbawienie kogoś wolności osobistej przez zamknięcie pod strażą; aresztowanie» Areszt policyjny, sądowy. Karać aresztem. Skazać na areszt. Otrzymać miesiąc ścisłego aresztu. ∆ Areszt domowy «areszt przez… …   Słownik języka polskiego

• bumelant — m IV, DB. a, Ms. bumelantncie; lm M. bumelantnci, DB. ów pot. «człowiek bumelujący, zaniedbujący się w pracy przez niestawienie się do niej lub marnowanie czasu przeznaczonego na pracę» Zwalczać, karać bumelantów …   Słownik języka polskiego